Οι ιστορίες μας, τα όσα έχουμε ζήσει στο καταφύγιο δεν είναι απλά οι αναμνήσεις μας. Είναι κομμάτι της “περιουσίας” μας, τόσο ατομικά όσο και ως σωματείο. Οι ιστορίες που έχουμε ζήσει είναι σημαντικό κομμάτι της αμοιβής μας, ένας σημαντικός λόγος που εργαζόμαστε στην προστασία των αδέσποτων, είναι η κωδικοποιημένη απάντηση στην ερώτηση “γιατί ασχολείστε με τα αδέσποτα”.

Στη βάση είναι το συναίσθημα. Ιστορίες αγάπης, πόνου, αδικίας, δικαίωσης. Ιστορίες που μπορούσαν να είχαν και καλύτερο τέλος, ιστορίες που δεν μπορούσαν να έχουν καλύτερο τέλος. Γιατί τελικά, ακόμα κι αυτό που μας πονάει τελικά, μας θρέφει. Και τελικά, ιστορίες που μας έμαθαν κι από κάτι, για τα ζώα, για τους ανθρώπους, για τις σχέσεις, για την ροή της ζωής όλων μας. Ιστορίες σαν παραμύθι.

Και θέλουμε να τις μοιραστούμε. Κόκκινη κλωστή δεμένη ...